Η Λισαβόνα ή Λισσαβώνα, (πορτογαλικά: Lisboa (Λισμπόα)), παλαιότερα Ολισσιπόνα, είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας. Η Λισαβόνα έχει πληθυσμό 545.245 κατοίκους ενώ η μητροπολιτική (γενικότερη) περιοχή της Λισαβόνας με τα προάστια έχει σχεδόν 3.000.000 κατοίκους (2005). Έχει χαρακτηριστεί «Πόλη του Οδυσσέα», επίσης «Πόλη των μεγάλων θαλασσοπόρων – εξερευνητών», ως και «Πριγκίπισσα του Ωκεανού».

Γενικά

Το ιστορικό κέντρο της Λισαβόνας βρίσκεται κτισμένο επάνω σε επτά λόφους και των μεταξύ αυτών κοιλάδων κατά μήκος της βόρειας όχθης του ποταμού Τάγου και 17 χλμ. ανατολικά προ των εκβολών του στον Ατλαντικό, πράγμα που την καθιστά μεγαλοπρεπή από τη θάλασσα. Το εμπορικό τμήμα της πόλης η Μπαΐξα (Σιδάδε Μπαΐξα = Κάτω Πόλη) βρίσκεται μεταξύ του παλαιού τμήματος της πόλης Αλφάμα, ανατολικά, και της Μπάιρου Άλτου και Εστρέλα (=άνω πόλη) δυτικά. Συνέχεια στη δυτική πλευρά της προηγουμένης και προς τη θάλασσα, παρά τις εκβολές του Τάγου, εκτείνεται ο εμπορικός λιμένας και τα προάστια Αλκάνταρα και Μπελέμ. Η παλαιά πόλη χαρακτηρίζεται από στενούς, ανηφορικούς και ελικοειδείς δρόμους, πάρα πολύ απότομους για τα μηχανοκίνητα οχήματα πράγμα που δεν είναι μεν πρακτικό σήμερα, προσδίνει όμως μεγάλη γραφικότητα στην πόλη. Η εξυπηρέτηση κατοίκων και επισκεπτών γίνεται από τρία τελεφερίκ και έναν ανελκυστήρα.

Η δυτική πλευρά της κυρίως πόλης και βόρεια της περιοχής Αλκαντάρα καταλαμβάνεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της από το δασικό πάρκο Monsanto, ένα από τα μεγαλύτερα αστικά πάρκα στην Ευρώπημε έκταση κοντά στα 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα με πολλές πλούσιες επαύλεις.

Σημειώνεται ότι μετά τον ιδιαίτερα καταστρεπτικό σεισμό που συνέβη στις 1 Νοεμβρίου του 1755 όπου το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης ισοπεδώθηκε η πλειονότητα των κλασικών κτιρίων της πόλης ανάγονται κυρίως στον 18ο αιώνα.

Αξιοθέατα

Άλλα μνημεία περιλαμβάνουν: η Πράσα ντο Κομέρσιο (Praça do Comércio – πλατεία εμπορίου), πλατεία Ροσίο (Rossio), πλατεία Restauradores, ανελκυστήρας Σάντα Γιούστα (Elevador de Santa Justa), ένας ανελκυστήρας στο στυλ γοτθικής αναγέννησης, που κατασκευάσθηκε περί το 1900 για να συνδέσει το Μπαΐσα και το Μπάιρρο Άλτο, το μοναστήρι των Ζερόνιμος, τον πύργο Μπελέμ και το Μνημείο των Ανακαλύψεων (Padrão dos Descobrimentos).

Η πόλη της Λισαβόνας είναι πλούσια σε γοτθική και μπαρόκ αρχιτεκτονική και καθώς και σε μεταμοντέρνες κατασκευές. Η πόλη διασχίζεται, επίσης, από τις μεγάλες λεωφόρους και τα μνημεία κατά μήκος αυτών των κύριων οδών, ιδιαίτερα στις ανώτερες περιοχές μεταξύ αυτών, είναι οι λεωφόροι Avenida da Liberdade (της ανεξαρτησίας), Avenida Fontes Pereira de Mello, Avenida Almirante Reis (του ναυστάθμου) και η Avenida da Republica (της Δημοκρατίας).

Ξεχωριστά ανάμεσα στα μουσεία της πόλης είναι: Το Museu Nacional de Arte Antiga (Εθνικό Μουσείο Αρχαίας Τέχνης), το Museu dos Azulejos (Μουσείο των Μωσαϊκών Κεραμιδιών πορτογαλικού στιλ), το Museu Calouste Gulbenkian (Μουσείο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν, που περιέχει τις ποικίλες συλλογές της αρχαίας και μοντέρνας τέχνης), το Oceanario de Λισαβόνα (Ενυδρείο της Λισαβόνας, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη), το Museu do Design at Centro Cultural de Belém (μουσείο ντιζάιν), το Museu Nacional dos Coches (Εθνικό Μουσείο βασιλικών αμαξών, που περιέχει την μεγαλύτερη συλλογή των βασιλικών αμαξών στον κόσμο) και το Museu da Farmácia (Μουσείο Φαρμάκων).

Το 1994 ήταν η «ευρωπαϊκή πρωτεύουσα πολιτισμού». Η Έκθεση EXPO ’98 διοργανώθηκε στη Λισαβόνα.

share this: