H Εσαουίρα (αραβικά: الصويرة‎‎; βερβερικά: Taṣṣort), παλαιότερα Μόγκατορ, είναι παραθαλάσσια πόλη του δυτικού Μαρόκου, στις ακτές του Ατλαντικού. Υπάγεται στην περιοχή Μαρακές-Σαφί. Σύμφωνα με την απογραφή του 2014, έχει 77.966 κατοίκους. Το οχυρωμένο κέντρο της Εσαουίρα, η Μεντίνα, έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 2001.

Η Εσαουίρα κατοικείται από την αρχαιότητα, αρχικά από τους αυτόχθονες Βερβέρους και ύστερα από τους Φοίνικες και τους Ρωμαίους. Το 1506, οι Πορτογάλοι κατασκεύασαν στην Εσαουίρα ένα οχυρό, το οποίο μετά την εγκατάλειψή του πέρασε στην κατοχή των τοπικών οικογενειών. Η ίδρυση της πόλης της Εσσαουίρα οφείλεται στον σουλτάνο Μοχάμεντ μπεν Αμπντάλαχ, ο οποίος διέταξε την κατασκευή της το 1760. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα λιμένα όσο εγγύτερα γίνεται στο Μαρακές και να αποκόψει το εμπόριο στο Αγαδίρ, το οποίο υποστήριζε τους πολιτικούς του αντιπάλους. Την σχεδίαση της πόλης ανέλαβε ο Τεοντόρ Κορνού. Η Εσαουίρα εξελίχθηκε στο σημαντικότερο λιμάνι της χώρας, ξεπερνώντας το Ραμπάτ σε κίνηση εμπορευμάτων.

Η θέση της πόλης υποβαθμίστηκε σημαντικά στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, αρχίζοντας με τον βομβαρδισμό της πόλης από το γαλλικό ναυτικό και στην συνέχεια με την εγκατάσταση γαλλικού προτεκτοράτου, χάνοντας τη θέση του σημαντικότερου διεθνούς λιμανιού και της διπλωματικής πρωτεύουσας της χώρας. Μετά την ανεξαρτησία του Μαρόκου, η Εσαουίρα έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό και πολιτιστικό κέντρο.

share this: